Egypte vrij 21 t/m vrij 28 april 2023.
Zondag 29 januari 2023, info avond voor de clubreis naar Egypte.
DUuuus, wij gaan, wie nog ?
De Italiaantjes :
Riccardo zonder Hilde, ……. nogè nooitè ni meegemaaktè.
Renzo
Fabrizio
Giovanni
Gennaro, ge weet wel, die gezellige mens van het reisbureau travel@emozioni.be
De echte en de nep singles
Kevin
Fredje
Dirk VM
Dirk P
Benny
Nicky
Margot
Liesbeth
Liesbet
Els
De koppeltjes :
Wim & An
Steven & Karina
Stef & Ariane
Martynas & Sonata
Luc & Ankie
Frank & Martine
Met de Blue O Two organisatie op de 38 meter lange Blue Melody Liveaboard, zij gaan mé ons een toerreke draaien van Hurghada naar The Brothers, Daedalus, Elphinstone en terug. Allé daar gaan we toch van uit.
Het is ook duidelijk dat er voor niet-duikers weinig plezants te doen is, en da’s de reden dat er nep singles aan boord zijn.
De laatste jaren is de club verrijkt want niet altijd is de partner geïnteresseerd in de duiksport en zoals bijvoorbeeld de clubreizen startende vanop land is het een pluspunt dat er gestapt kan worden zodat de wederhelft niet hoeft thuis te blijven maar gezellig mee kan.
Hoe noemde zoiets, “een mobiele duikclub” ?
Op de info vergadering wordt er zo ‘t een en ‘t ander verteld, onder andere dat je geen schoenen mag dragen aan boord, ….. neen Fabrizio, ook geen sletsen, enkel blote voeten. Voila, het meeste is gezegd en nu maar aftellen hé.
Hilde en Riccardo gon tussendoor nog effe nor Lapland.
Maar op Valentijn 14 februari, krijgen we een Whatsappje met slecht nieuws van Hilde.
Lieve Cowa’s, we hebben een prachtige week Lapland achter de rug, maar spijtig genoeg is de vakantie in mineur geëindigd. Riccardo en ik hebben een sneeuwscooter accident gehad. Gelukkig waren Guy en Kathy erbij om de eerste zorgen toe te dienen.
Riccardo werd met de helikopter overgevlogen naar Oulu (400km van onze locatie).
Hij heeft heel veel breuken opgelopen maar niks levensbedreigend.
Ik werd met de ambulance naar een ander ziekenhuis overgebracht met minder zware verwondingen en heb het ziekenhuis reeds verlaten.
Vandaag zijn we met zen 3 naar het ziekenhuis gereden in Oulu en hebben Riccardo kunnen bezoeken.
Hij moet nog verschillende operaties ondergaan omdat zijn kaak is gebroken en linker onderbeen verschillende breuken vertoont.
Hij zal een lange tijd nodig hebben om te herstellen.
Voorlopig blijven we nog een weekje in Oulu.
Jullie mogen gerust reageren met een berichtje dan kan ik jullie berichtje op het juiste moment voorlezen aan Riccardo.
❤️ Dikke zoen Hilde
Blijkbaar recht in de schoonen decor, tegen nen boom geknotst. Waarschijnlijk nen Italiaanse Eik die het vertikte, zoals Riccardo, om opzij te gaan.
Hilde komt er vanaf met blutsen en builen zegt ze, zij had gelukkig Riccardo’s gespierde lichaam als buffer.
Achteraf horen we, dat Riccardo in frennen hangt, kaak, oogkas en ribben gebroken, klaplong, been net boven knie in gruizelementen, en dat Hilde toch wel wat meer dan een bluts en een buil heeft opgelopen.
Enfin veel miserie en pijn met lange revalidatie.
In’t kort gezegd, de duikreis naar Egypte wordt voor Riccardo geannuleerd.
Donderdag 20 april
Wij breien der nen dag Düsseldorf aan.
Achteraf horen we dat ook Ankie en Luc een dagske hier gaan rond hotsen.
We wandelen langs de Rein, waar de oude pakhuizen, beschermd zijn, gelukkig maar. Er is dus veel moderne aanbouw, wat soms mooi kan zijn, maar ook heel lelijk, kwestie van smaak zekers ? Wel nè gezellige cotè.
En nu is het hier rustig, maar ik denk in de zomer dat het er gezellig druk zal zijn met al die terraskes.
Eigenlijk is het best friskes met dit grijze weer en de vieze motregen, tijd om een museumke KIT genaamd of Kunst Im Tunnel mee te pikken, wij dachten aan de hand van wat we hadden gelezen dat dit van lengte zoiets zou zijn als de voetgangers tunnel in Antwerpen, “uiteraard 🫲🏻😊🫱🏻”.
Maar dat sloeg tegen, das mor né scheet groot en de huidige collectie waren gedichten over de verschillende ruimtes in een huis, zoals bv. de living of de badkamer. Daar waren we snel terug buiten.
Pintje drinken in de langste bar, das de straat, volgens de beschrijving op internet, met meer dan 250 cafés, mmmm lijkt me wat bij zen haar getrokken, mor swat een terrasje is altijd gezellig. Shoppingmalls hebben ze hier ook genoeg en dan de buurt met de winkelketens die we kennen van bij ons en de straat met de shops van de bekende modeontwerpers.
Van Gennaro horen we dat hij vandaag om 11.30u aankomt in Charleroi, thuis van valies veranderd en met den otto terug vertrekt naar Duitsland. Ni moeilijk dattem stress heeft. Wij springen al eens van d’ één broek in d’ ander, mor Gennaro springt van de ene vlucht in de andere.
Heeft hij nog wel eens een momentje rust ?
Waarschijnlijk in Egypte wanneer er geen internet beschikbaar is.
Op de Whatspp groep verschijnt dat er staking is in de airport.
Er waren vluchten gecanceld voor deze dag, laat ons hopen dat de Cowa’s kunnen opstijgen.
Ben blij Düsseldorf te hebben gezien, maar voor ons geen stad om te City trippen, niet mooi genoeg om voor terug te komen.
Vrijdag 21 april
Wij zijn als eerste van de Cowa groep op de luchthaven en ondervinden de drukte van de staking al wel.
We schuiven aan bij de incheck balie, en wanneer Gennaro verschijnt en de lange mensenrij bekijkt, zegt hij, als we kunnen opstijgen ga ik vermageren, mmm dat zal Kristine geere horen.
Vermits er maar één controlehoek van de drie open is zal het lang duren, maar omdat we een zeer vroege vlucht hebben is de kans heel groot dat we kunnen vertrekken, weliswaar met vertraging, normaal is boarding time om 10u. We zullen zien zei’den blinde.
Dirk vm ga heel ‘t verlof de stinkie uithangen, bij de handluggage check werd zijnen deo verwijderd wegens te groot, allé da go plezant weurre voor ons pffff.
Onze handbagage met de ontspanners wordt onderworpen aan een routine drugs check, omwille van de witte schijn op de binnenvoering, Frank zegt aan de man dat hij alleen maar zout gaat vinden, maar dat helpt niet.
En Liesbet heeft waarschijnlijk haar boeventronie opgezet, want elk zakje in haar valieske werd gecheckt.
Of is het just omdat ze er zo braaf uitziet, ge kent het gezegde, stille waters diepe gronden, jaja Liesbetje ze hebben u door meisje 😎.
Er is nog effe tijd voor een koffie met croissant, amai da smaakt.
Mondjesmaat sijpelen we iets vóór den elven de vlieger op, en om half twaalf hangen we dan toch tussen de wolken.
Al bij al is dit toch nog goe meegevallen wat de retard betreft.
Yeuy ‘t is gelukt we zijn op verlof.
Touchdown 16u
De warmte valt als een deken over ons wanneer we uit het vliegtuig stappen, zalig seeg.
Nu nog effe de grote bagages oppikken en dan met de bus nog een korte rit naar de haven van Hurghada waar onze hotelboot ligt te wachten.
Op de Melody worden we ontvangen met een zoet limonatje en kan de papiermolen beginnen, nochtans hebben we deze allemaal online doorgestuurd, maar ze weten hier weer van niks, typisch.
Dan de veel te lange briefing over het hoe en wat, op de boot en tijdens de duiken.
DE Nicky neemt Riccardo’s taak automatisch over en samen met Dirk VM en Margot puzzelen ze de drie groepen bijeen.
Gruppo 1:
Benny & Dirk VM
Wim & An
Liesbeth & Els
Steven & Karina
Dirk P.
Gruppo 2:
Gennaro, Fabrizio, Gianni, Renzo
Martynas & Sonata
Luc & Ankie
Liesbet
Gruppo 3:
Fred & Nicky
Kevin & Margot
Stef & Ariane
Frank & Martine
We sluiten de dag af met diner, pintje en het spelletje “Shit Happens” op het dek.
Slaapwel
Zaterdag 22 april 23
Wake up 7.30u
Gisteren bij het avondeten moesten we op de lijst naast uwe naam aankruisen hoeveel en hoe je jouw eitjes deze morgen wil. Steven heeft grote honger want die gaat er met de eerste bestelling vandoor. Die gon we in’t oog moeten houden, den eieren-dief.
Briiiiiiiefing ting ting ting.
We wachten nog op ene persoon, den Benny …… jah lot roommate Dirk VM weten, ’t is kaktime.
Wanneer Benny verschij(n)t ontstaat er spontaan een groot applaus.
Allé dan kunnen we eindelijk beginnen aan de test van de live jackets.
Ook komen we te weten dat er maar twee gidsen zijn, voor drie groepen, raar hé. Wij, “den 3” oftewel de gidsloze groep, gaat als laatste in het water, ook né rare é.
10u checkdive Gota Abu Ramada
Test uwen SMB wordt gevraagd !!!
Echt é, ptchiew de mijne gaat recht nor de surface, dag ballon, ik ben daar een regelrechte ramp in è.
Ding ding briiiiiiefing.
Gennaro duikt niet mee, maar wanneer de briefing gedaan is verschijnt hij ten tonele en heeft besloten, omdat hij dan toch wakker is, om mee te gaan.
Dit is niet naar de zin van Macky de chef-divestaff, hij volgt Gennaro naar de dining room en sluit de deur achter zich en laat discreet weten dat hij dit niet ok vind.
Nicky geeft Gennaro een quick briefing zodat hij weet waar-aan en waar-af.
15u Gotta Abu Ramada
Tijdens den duik lost Frank’s fles, oeOeOe probeert Ariane wijzend naar de Frank, Fredje komt als eerste aangezwommen, zijn knieke onder de fles en strappen, top, dien heeft da precies nog gedaan. Top.
Wat verder op den bodem ligt een halve citroen en ‘k gebaar naar Ariane dat ik iets speciaals wil laten zien, kom, kom vlug kijken ,…… et voilla “the Lemonfish”.
Ze rolt met haar ogen en gebaart dat het ne schoone is, ze kan haar toch niet meer serieus houden en schiet in de lach.
Kevin leid onze groep, en houdt zich netjes aan “Sixtie minutes dive” en doet teken om den duik te beeindigen, maar als we onze koppen boven steken zien we den Blue Melody liggen, we hadden er hoogstens nog tien minuten over gedaan, nu werden we opgepikt door de “Zodiac of shame”, zoals ze dat hier noemen hihihi, ge hebt dat super gedaan Kev.
Nicky‘s Rubik Classic wordt boven gehaald, nog wat oefenen lacht ze.
Doe da ding eens volledig overhoop vraagt ze me dan, wat heeft dat zin Nicky, ik zit daar een kwartier aan te draaien en langer dan vijf minuten edde gij ni nodig om alle vlakken hun uni kleur te geven 🥱🥱🥱.
Pfff gij zè daar gewoon goed in, basta.
18.30u Gotta Abu Ramada nachtduik
Geen gidsen, den uitleg is, niet in groep maar alleen met uwen buddy duiken.
De boot vaart het nachtje door naar The Brothers.
Dat betekend geen ontvangst meer, maar echte vakantie modus.
Zondag 23 april 23
Hip hip hoera An verjaard vandaag.
Wake up, een zachte, klop klop op de deur, wat sommigen niet uit hun slaap haalt, wat we direct zullen merken op de briefing. Els en Liesbeth hadden het dus niet gehoord, Liesbeth krijgt deze keer het applaus als laatste zijnde. Het bezorgd haar een stress momentje, ze zit in de eerste groep en haast en spoed zijn zelden, nooit dus, goed zal blijken.
Snel wurmt ze zich in haar pak, jacket aan en terug uit, want de riemen rond haar fles zijn losgekomen, waar is mijnen bril roept ze haastig rondkijkend.
Gennaro’s stem gaat boven alle andere uit, terwijl hij haar naam blijft roepen, wat voor extra stress zorgt.
De bril is gespot, hij lag op de tafel, ze graait hem weg en haast zich naar het achterdek waar ze de Zodiac ziet weg varen tot Els Lisbeth opmerkt en deze laat terug draaien.
Ooh geen stress Liesbeth, knarst Gennaro luid 🫣🫣🫣.
7u Small Brother
Bij Liesbeth’s achteruitflip van de Zodiac lost haar reel rolt de koord bijna volledig af, wanneer ze het opmerkt begint ze het touw bijeen te pakken maar raakt er volledig in verstrengeld.
Omdat volgens de Egyptisch duikregels geen mes toegelaten is, edde shit é.
Gids Moussa helpt haar los te maken, Karina verwijderd het touw rond de vinnen, met al die hulp geraakt ze bevrijd uit haar toch wel ongemakkelijke situatie
Dirk VM pakt de hele bundel bijeen en propt het in Moussa’s pocket. Voilla sé, das ook weeral kleer, dattem zenne plan er mee trekt.
Op de volgende briefing word de nadruk gelegd niet dieper dan 25, max 30m. De eerste groep wordt goed gedropt net boven het platform, waar de gids een voshaai spot en er achter gaat, Els en Steven volgen hun gids tot …………… 45,9m, euh begrijpelijk agge zoiets schoon ziet.
Ni echt correct van de gids, omdat ze de Safety procedures continu tegen ons oren slaan.
Blijkbaar vergeet de gids dat er ook mensen met Nitrox in zijn groep duiken, gelukkig primeerde het verstand boven den drang.
Wij, the unguided group, vanaf nu als tweede in het water, en ik vermoed dat dat is om tussen twee gegidste groepen te hangen, als safety ofzoiets !
We worden te ver gedropt, en missen daardoor het platform.
Dus de kans op haaien is verkeken, maaaaaar er hangen een tiental barracuda’s op ons te wachten, ook leuk é.
We genieten rustig van onze duik, Fredje filmt een Titan triggerfish die een Spaanse danseres aanvalt en op eet, moord in de rode zee.
Nè lonsome tuna, aanzag Nicky als een lekker hapje, ik eet sebiet Chinees moet’m gedacht hebben.
Mé lijst of mé flitten zei Nicky, maar mé alle Chinezen maar ni met de deze, dacht ze, move it kerel.
Oeps de laatste groep komt voorbij getjeest.
Is’t om ter eerste mannekes ?
Op de Melody kan het ontkluwen van Liesbeth’s reel beginnen. Daar gaan ze wel effe mee zoet zijn.
Op deze briefing was het al van,…. 25m depth, maybe 30/35 en tussen zijn tanden ontglipte 40m, but don’t go more than 40m 🤷🏼♀️.
Hihi ze beginnen de Cowa’s te begrijpen.
11.30u Small Brother
Amai zo’n lekkere grote tonijnen zwemmen hier rond, straks aan boord lijntje uitgooien ?
En een schildpad ligt hier tussen het koraal schoon te wezen, nee Nicky, we maken er vandaag geen soep van.
15u Big Brother
Een hamerhaai joepie.
Owla zeg, diegene die altijd den briefing geeft , Maki, gidst ook, dus toch drie gidsen aan boord, wat is hier de bedoeling van, straks toch eens polsen zené ?
Zoals bij de vorige duiken, komt de derde groep ons weer voorbij gestoken, moette die ergens op tijd zijn ofzo ?
Wanneer iedereen terug aan boord is, wordt tegen de vijve alles opgeruimd en de Zodiak’s worden op het achterdek getrokken want de rit naar Daedalus is nog een elf uurtjes varen.
Maar der is precies toch wat mis met de motoren, want iedereen die gezellig op het bovendek zat werd weg gejaagd door de dikke zwarte motorwolken, ik vang op dat ze momenteel op één motor varen, maar zoals altijd zou het in orde komen.
Tussendoor heeft de kok een kalkoen klaargemaakt en een verjaardagstaart met kaarsjes voor An.
Renzo ontfermt zich meestal over de Bialetti’s en laat Fabrizio de koffiesuiker maken.
Altijd né lekkere afsluiter na het eten, althans dat vinden wij toch.
En uiteraard tijd voor een pintje, keuze uit Egyptische Stella of een Heineken pisbier.
Nicky haalt de Uno flip boven en kan in het salon Dirk VM, Kevin en Margot ronselen en later ook Benny en Fabrizio en Frank, dit gaat gepaard met de nodige commentaar en luide lachsalvo’s.
Vanuit de andere hoek van het salon klinkt een, soms zeer drukke maar gezellige parlare Italiano, uiteraard met de nodige gesticulare. Geen WiFi, geen bereik, geen controle, dat resulteert in nen babbel, boekske lezen, foto’s bekijken of verbeteren en spelletjes spelen, de gsm’s liggen opzij.
Martynas, heeft denkelijk een oorontsteking, dus effe gedaan met duiken voor hem. Er wordt gezocht wie de juiste medicatie zou kunnen bij hebben.
Maandag 24 april
Amaaaai ook né goeiemorgen, twaalf live-a-boards liggen hier aan het rif, tel mor é, dat zijn ongeveer driehonderd duikers op één rif, pfffff.
7u Daedalus / Abu Kizan
Looking for hammerheads wordt gebriefd.
Vandaag moet groep 3, de gids-lozen als eerste in het water, dus mijn theoretisch vermoeden van gisteren klopt niet.
En inderdaad we hebben twee hamerhaaien gezien nè napoleon vis en een prachtig begroeide Drop Off.
11u Daedalus / Abu Kizan
Zoals bij onze vorige duik, er is hier veel leven te bespeuren en prachtige koralen.
15u Daedalus / South plateau
An stapt opgetuigd de Zodiac in en zet zich op rand, haar jacket negatief, lood aan, bril onder de kin en geduldig wachtend op de anderen. Tijd genoeg om haar vinnen aan te doen denkt ze, maar op dat moment botst de Zodiac door een golf tegen de Melody en An gaat in achteruit het water in. Hopeloos natuurlijk om zonder vinnen, met lood en geen masker omhoog te geraken en toch heeft ze de juiste reactie gehad om de inflator vast te pakken en haar jacket op te blazen. Om dan uiteindelijk terug op die Zodiac te kreuffelen. Das weer ééntje om te onthouden.
Groep 1, horen we achteraf, zou 45 minuten op 10m hebben gehangen, starend in den blauwe, amai da zal heel plezant gewest zen 😬.
Wij, de gidsloze groep, zijn even naar 40m geweest en dan rustig gestegen om nog wat te snuffelen op het rif.
Fredje zien we heel den duik met een groot leeg conserven blik en een wegwerp scheermesje rond zwemmen.
Euh ik snap de bedoeling wel, maar het ligt hier vol, ja das waar beseft en bevestigd hij achteraf, en ik kon ook ni meer mé mijne camera bezig zijn gebaart ‘em schouder ophalend.
Terug op de Melody heeft alleen Gennaro haaien gezien, ….. denkt hij 🙄🤔🤔🤔. Blablablabla op zen Italiaans “vantarsi” jah 😃.
Zelfde opruim procedure als gisteren zodat we rond 17u richting Elphinstone varen, wemme wind mee dus das ongeveer zes uurtjes onderweg.
De zeeziekte slaat toe bij Els, Fabrizio, Giovanni, Karina, Kevin, Liesbet en Margot.
Het salon lijkt wel op een ziekenboeg.
Dinsdag 25 april
Als we ’s morgens buiten kijken, merken we dat alle live-a-boards mee verhuisd zijn, hier liggen we dan weer met zen driehonderd.
7u Elphinstone
We zijn vlak aan het plateau aangemeerd, stevig windje wat voor de nodige golven zorgt, the unguided worden als eerste uitgestuurd. Hier zouden we meer kans maken om den Oceanic te kunnen spotten. Onze groep geraakt verdeeld, Frank et moi zijn alleen op schok en Stef en Ariane houden het palmen voor bekeken en gaan ook alleen op pad. We hebben toch weer een schildpad, een Napoleon en schorpioenvissen gezien, buiten de rest van de visjes, toch ni slecht é ?
Groep 1 heeft wel de chance, een haai te hebben gezien.
Het laddertje van de boot vastgrijpen is not easy, zorgt ervoor dat Margot en Liesbet er blauwe plekken en zelfs een wondje aan over houden. Fredje verliest zijne flitser, maar gelukkig heeft hij né Chinese vrijwilliger als buddy, De Nicky kan de dalende lens nog net pakken, dat is pas scoren.
Onze kapitein en the dive staff beslissen verder te varen, vanwege de drukte, en driekwartier later liggen we aan een kleinere rustigere duikplaats.
Nicky had de chef-guide gevraagd of we voor deze snuffelduik een gids konden hebben, omdat ze meestal toch DE interessante plekjes weten zijn.
Zijn antwoord was dat we gerust bij de andere twee groepen mochten aansluiten 🙄🤷🏼♀️, en daar betalen we dan voor, ze zullen het wel voelen aan de fooi vermoed ‘k.
Twee groepen van dertien, das meer nè stoet ipv nè groep.
Tja zij werken met de “derde gids aan boord”, wtf 🤬 !
Hoe, denkt Stef luidop, een “gids aan boord” noemt men dat niet “de kapitein” ?
11u Abu Dabbab III wrak
Twintig minuutjes ten westen van Elphinstone rif komen we onze volgende duikstek tegen, bekend om zijn oud Live-A-Board wrak, de “Heaven One” en blijkbaar een plaats waar de dolfijnen graag verblijven. Het wrak zonk in 2003 en ligt op een diepte van 15 meter. Als we dan toch aan ons lot worden overgelaten, kunnen ze hunne “sixty minutes dive” in hun … steken !
We spreken onderling af dat we er een rustige lange duik van gaan maken en hebben het geluk een baby haai en een kleine Krokodilvis te mogen bewonderen.
Na het eten varen we naar de volgende duikplaats, het leefgebied van de zeekoe, kleine kans om ze te kunnen zien, fingers crossed🤞🏻.
Ook nu gaat de guideless group als eerste in het water, maar zullen er als laatste uitkomen, althans dat is het plan.
Wanneer de chef divestaff zijnen briefing begint, wordt er geen woord meer gerept over de Manatee, maar mijne frang valt niet op die moment.
16.30u Marsa Shouna
De schuilende Torpedorog, het wandelende schorpioenvisje, grote Egelvis, de zwarte Oogvlekrifwachter, de reuze groene schildpad met zen twee gouden zuigbaarzen, de grote Sepia MAAR geen Zeekoe snik 😢.
Fredje navigeert ons groepje zonder omweg terug naar de Melody, da eetem fijn gedaan 👌🏻.
De andere groepen heebben het geluk gehad nog een Gitaarrog te zien. In ieder geval het is een tachtig minuten duikje geworden.
Bij het avondmaal komt de chef-divestaff aankondigen, waar en wanneer we de volgende dag gaan duiken.
Zowiezo vertrekt onze boot na het eten richting Safaga, rond drie uur deze nacht liggen we aan onze volgende duikspot.
Bij mijn vraag of de Zeekoe nog leeft, antwoord hij toch weer wat ontwijkend, every now and then we see her.
Fredje maakt de bedenking, ze gaan nooit toegeven dat het beestje er niet meer is, want dan verkopen ze oa. geen snorkeltours meer. Een Doejong kan tot 70 jaar oud worden, we weten natuurlijk niet hoelang het beestje hier al rond graast hé.
Woensdag 26 april
Het drupt binnen in de eetruimte, volgens hun den airco, mmm weinig waarschijnlijk, zal eerder de waterleiding zijn van een van de kajuiten boven, wordt zeker vervolgt.
7u Abu Kefan / south plateau
11u Salem Express wrak
Neerdalend op de flank van deze imposante 115 meter lange Ferry met een triest verhaal.
De 4770 ton metaal botste ’s nachts, tijdens een storm, op 16 december 1991 op het Hyndman rif en zonk volledig binnen de twintig minuten.
Volgens officiële bronnen had de ferry zo’n 650 passagiers aan boord, waarvan slechts 180 de ramp hebben overleeft.
Meer dan twintig jaar later is het wrak prachtig begroeid.
Diegene zonder gids, penetreren het wrak langs het, pas jaren na de ramp opengevallen achterluik. En eindigen zoals elke duiker op de zijkant, waar vele kleine zeebeestjes hun leven leiden.
Terug aan boord ontdekt Frankske, nu pas, dat er een wc aan dek is, hij staat te wachten tot ze beschikbaar is, en dan komt Stef voorbij gewandeld en stapt de volgende deur binnen, och zie nà hier, twee wc’s !!!!
14.30u Panorama Reef
Prachtige kloven en open grotten waar het zonlicht kan binnen schijnen, wat zorgt voor een prachtige beweging in de kleuren blauw.
Het voelt hier kouder, nochtans is het water 23°, maar het aanzien van de Arensdsrog maakt dat de temperatuur een aantal graden stijgt.
Inpakken en doorvaren naar Hurghada denkt onze kapitein, het hangt af van het uur dat we arriveren of ze nog een nachtduik voorzien.
19u Small Giftun nachtduik
Moussa is de beschikbare gids voor vanavond, voor diegene die willen uiteraard of in mini groepjes of met uwen buddy het zilte nachtleven gaan verkennen.
Niemand wil de hulp van de gids.
Prachtig rif maar frisjes.
Ik heb verwittigd dat er een vervolg kwam, et voila, Luc en Ankie horen onder de vloer van hun kajuit het water klotsen, en die nacht is er een waterval in de kajuit van Gennaro en Renzo en in de dining room.
Renzo slaapt er rustig doorheen terwijl Gennaro snachts wakker werd van het druppen en beslist in de salon te gaan slapen.
Donderdag 27 april
Spijtig voor Nicky maar ik had het net gezien, ze wringt haar arm in de mouw van haar suit en haar grip aan de kant waar ze trekt, lost en mept zichzelf tegen haar kin? waarschijnlijk pijnlijk maar ook hilarisch om te zien.
7u Small Giftun
12u El Minya wrak
De zeventig meter lange El Minya is een Egyptische mijnenveger die in 1970 ten onder ging aan een bombardement door Israelische gevechtsvliegtuigen en ligt op dertig meter diepte.
Sterke stroming en een beperkte zichtbaarheid geven het iets spookachtigs. Aan de achterkant van het schip bevinden de talrijke lieren, katrollen en zelfs luchtafweergeschut. De kanonnen op het voordek zijn weggehaald.
Het enorme explosiegat aan stuurboordzijde biedt een perfecte inkijk in het interieur en het is zeer verleidelijk, maar om veiligheidsredenen niet aan te bevelen naar binnen te gaan vanwege de scherpe metalen randen, smalle gangen en het slecht zicht als gevolg van opdwarrelend slib in het wrak.
Vlakbij de El Minya ligt ook nog het wrak van een oude vissersboot.
De Melody ligt aan het wrak geankerd.
Dit wordt een duik zonder gidsen, we spreken af wie van ons, ook nog de oude vissersboot wil zien.
Nicky probeert tot vijf meter te dalen, maar lukt haar niet te klaren, zij moet opgeven en buddy Fred alleen te laten gaan.
Onder de rand van het wrak, denk ik een specialleke te vinden. Zelfs met mijn vergrootglas en lamp kan ik toch nog niet uitmaken wat het is.
Het lijkt op een spin of garnaaltje, voor Stef is het ook niet duidelijk en trekt er een hoop foto’s van en zullen het achteraf wel zien.
Karina ziet het tafereel gebeuren en moet gedacht hebben dat we wel iets heel uniek gespot hebben en neemt ook né reesem foto’s. Terug op de Melody denken we dat het enkel een garnalenkopje is, dus dan toch niks speciaals.
Of we hebben een nieuw specie ontdekt, halleluja dan pakken we der een patentje op.
Het zit erop, dit was laatste duik van deze vakantie, dat betekent alles spoelen en te drogen hangen. We hebben chance het is warm en geen wind, das in ons voordeel.
We liggen terug in de haven van Hurghada en tijd genoeg om te niksen.
Mannekes onze groepsfoto nog, allemaal naar het zonnedek, liefst met een Cowa t-shirt aan.
Gekke poses passeren de revue, ook Fredje met de gebedstorens op de achtergrond, dus voor de vrienden, het is vanaf nu Fred Minaret. Waar Frank en Stef op de tafel mee bezig zijn is onduidelijk, maar swat, het was weer een leuke bende.
Dan is het tijd om nog gezellig onder de luifel bijeen te zitten en den Uno Flip boven te halen.
Enkelen gaan door enkele straten van Hurghada dwalen.
Of doen een terraske, zoals Ariane die dan haar petje vergeet. Renzo en Fabrizio gaan inkopen doen.
De rekeningen worden vereffend en de fooien worden in den tipbox gestoken. We hebben achteraf het gevoel dat het niet genoeg was, swat.
Wij spelen nog het spel Shit Happens, rare kronkel in het hoofd van den ontwerper zené.
Het laatste avondmaal wordt veggie, rijst, pasta, linzen en kikkererwten. Worden we gestraft voor de tip ? Benny wordt in elk geval krikkel van, zo zonder z’n vlezeke en den ober van dienst heeft het mogen horen.
Nicky heeft een punt, we geven op de volgende clubreizen de fooi op het allerlaatste af, dan zijn we van de zever van af. Want op Sicilië was het wel genoeg fooi, maar toen alles vereffent was, profiteerde ze ervan om andere duikers mee op “onze” boot te zetten zonder het te vragen.
De organisatie komt aandraven met de grote lege bagages die aan land zijn gebleven, Karina’s handbagage koffertje is er niet bij. Er wordt wel degelijk gezocht en gecheckt, maar helaas.
Vrijdag 28 april
Ontbijt en om 9u van den boot.
Mercie Gennaro en Renzo om de Bialetti’s mee te sleuren.
Sonata en Martynas pakken hun koffers als laatste in.
Grote verassing voor Sonata wanneer ze haar valies opent en het koffertje van Karina daar ligt te pronken. Hoogstwaarschijnlijk hebben ze omwille van plaats gebrek koffers in elkaar gestoken en het niet gecommuniceerd aan de rest van de staff.
Gids Sam is gelukkig want die kreeg als eerste de spreekwoordelijke veeg uit de pan van Karina dat het valieske terecht is. Haar revieuw zal niet mals zijn geweest.
We moeten van den boot af en worden voor de laatste dikke twee uur in de Marriott gedropt, altijd leuker dan mé de bagage in de straten te verdwalen.
Fabrizio, Els en Renzo leggen zich nog wat IN de zon, kwestie van hun kleurtje nog wat bij-tannen.
De ander zonnekloppers genieten van het ligbed onder de parasols.
Ariane en Stef gaan terug langs het café en she’s the lucky one, ze heeft het terug. Wanneer Ariane de Marriot binnen stapt, bekijkt Stef haar en vraagt waar haar petje is.
Oei ‘t is weeral weg 😳, aha het ligt hierbuiten op den trottoir 🙄 joengjoengjoeng toch.
De broodjes en de cappuccino zijn lekker en betaalbaar in de Marriot.
Groep 3 zit aan de tafeltjes in de loemmerte, maar Laura komt stilletjes aan van achter het gebouw. We schuiven op, maar zij ook, dus verzetten we ons nog maar eens. We zijn toch een zestal keer opgeschoven tot we uiteindelijk met zen achten opeen gedrongen in de laatsten driehoek zonder zon zitten.
Vlucht een uurtje verlaat ✈️
Mercie allemaal voor de leuke companie.