29 april om 13u. Op initiatief van Danny verzamelen een bende cowaters op de Suikerrui aan het Ruienhuis om de Antwerpse ruien te bezoeken maar dat was allicht al duidelijk. Steven doet het academisch kwartiertje weer alle eer aan maar wordt deze keer toch geklopt door Gennaro hoewel die de schuld op zijn eega Kristien steekt. Evenwel geen probleem, we moeten toch in 2 aparte groepen naar beneden zodat Kristien nog een frietje kan steken en Steve gezwind een rondje betaalt alvorens onze groep afdaalt in de onderwereld.
We hadden perfect ons droogpak kunnen meenemen maar we verkiezen toch maar de rubberen laarzen en een stevig lichaamsbedekkend beschermpak welk door Kristy gelijk aan flarden wordt getrokken. ‘Zien dat ge niet valt’, is de boodschap van gids. We worden eerst vakkundig geladen in een nogal wiebelig bootje voor een korte vaart op de ruien. Ondertussen zijn we wat gewend aan het ondergronds parfum en zetten we de tocht te voet verder. 
Onderweg krijgen we een deskundige uitleg over ruien, vesten, vlieten en leren we dat de stad in de middeleeuwen ook al een, falend, subsidiebeleid had en evenzeer af te rekenen had met zwerfvuil (en nog net iets meer dan dat
). Dat de Amsterdammers hun grachten gebaseerd hebben op de ruien was ons niet bekend maar het verbaasde ons ook niet echt. Met dank aan Napoleon om de boel te overkappen, misschien moet ie eens terugkomen voor Ringland ?
Tussendoor nog wat quizvragen van de gids, die we behoorlijk goed kunnen beantwoorden inclusief waarom de broederkes een geheime privé uitgang hadden op de ruien (juist ja, daarom). Onderweg zien we nog een dode rat, een levende rat, beschimmelde ratten excrementen en een condoom passeren. Het is daar een leutige boel.
De excursie eindigen we met een iets wat v
reemde traditie van onze gids, iets met omdraaien, benen spreiden en spuiten. Bovengekomen nog snel een groepsfoto (van de eerste groep is er helaas geen foto) en al even snel het terraske op waar onze collega al van het zonneke zitten te genieten alvorens een fondueke te gaan doen in de gelijknamige resto een paar straten verder.